Bir Kadın ve Bir Erkek:More than the love...

Bir kadın..Kadınlığını türlü şekillerde keşfetmiş ve ona öğretilenlere rağmen farklı bir yerde durarak kimliğini bulmuş. En azından kimliğiyle barışma çabasına girmiş.  Sevip saygı duyacağı bir erkek tarafından disipline edilmeye, kendini o erkeğe köle olmaya sunmuş ve bu yolla "özgürleşme" ye başlamış...Kendini disipline edecek olan saygı duydugu ve kendini teslim edeceği erkeği bulunca da hızla olumlu bir dönüşüme girmiş...


Bir erkek... Geçmişinde romantik aşklar'ın aslında hiç de iyi niyetli olmayan ve birbirini psikolojik olarak boğmaya ve ozgurlüklerini  "aşk" uğruna esarete çevirmeye doğru giden ilişkilerini deneyimlemiş. Bu erkek, artık kendiyle yüzleşmiş,  en doruktaki hissin bir kadın ve bir erkek arasındaki açıklık, yargısız, anlamaya yonelik, erdemli, ozgür, prensipli ama boğmayan bir ilişki oldugunu tanımlamış. Bu tanımın köle efendi ilişkisinde kendini buldugunu görmüş ve yıllarca kölelerine onurlu bir efendilik yapmış ve onları geliştirmiş.

Bu iki kişi arasında sır yok, güven var, yargılama yok anlayış var, başıboşluk ve saçmalık yok erdem ve neden sonuç ilişkisi ve rasyonellik var,  materyalist ve mekanik bir yaklaşım yok ruh ve özdeşleşme var, akan suyun gidişatına uymak yok devrimci bir şekilde çubuğu tersine bükmek var, aşırılık yok ama sıradışılıkta kendini bulan bir denge var, ayrı ayrı iki birey yok efendisine teslim olan bir "Bir"lik var, iç konuşmalar yok herşeyi utanmadan paylaşabilme özgürlüğü var, cinsel bastırılmışlıklar yok bilincaltındaki her hazzı sakince yaşama ortamları var, kendinden nefret etmek yok kendini kabul ediş var,  ego savaşları yok ego ile zarar gormeden nasıl yaşanabileceğini keşfetmek var, sıradan ilişkiler ve sıradan tensel hazlar yok tenin ve ruhun sarhoşluğu var, kıskançlık yok birlikte çoğalmak var, tutkusuzluk ve umarsızlık yok soluk alırken bile titremek var....

Bize AŞK diye öğrettiklerine  ve aşk diye yaşadıkalarınıza geri dönün bir bakın hadi şimdi...

O aldatmaları, o anlamsız kavgaları, o ego savaşlarını, o kıskançlıkları, kıskanılmanız ve sizi boğan kıskançlık krizlerini, o sıkılmaları, o birbirinden şikayet etmeleri, o birbirinizi bunalttığınız anları, o birbirinzie söyleyemediginiz ve içinize atıp sizi boğan hisleri ve düsüncelerinizi, karşınızdakinin sizi anlamayıp önünüze kendi egosunun beklentilerini dayatttığını...Bunları düşünün aşk diye yaşadıklarınızı....






Şimdi soruyorum, aşk diye kandırdıkları o sözde kutsal hissin yanında efendi ve kölesinin yarattığı o müthiş devrimci patlamayı o  neredeyse elle tutulacak kadar yoğun olan enerjiyi karşılaştırdığınızda ne hissediyorsunuz? Gözünüze güzel görünen görüntü nasıl bir şey?